Ροβίνια Ψευδοακακία (Robinia pseudoacacia)

Η ροβίνια ψευδοακακία είναι ένα πανέμορφο, διακοσμητικό φυλλοβόλο δέντρο, με καταγωγή από τις ανατολικές και κεντρικές Η.Π.Α. Διαθέτοντας ένα πυκνό, δροσερό φύλλωμα, ντύνεται με παχιά, πλούσια, λευκά άνθη, ενώ παραμένει ένα από τα ευκολότερα διακοσμητικά δέντρα που μπορεί κανείς να καλλιεργήσει.

  • Μέγεθος – Το ύψος της ροβίνιας ψευδοακακίας ξεκινά από τα 9 μέτρα και μπορεί να φτάσει έως και 15 μέτρα ψηλά. Το πλάτος του φυτού κυμαίνεται από 6 μέχρι 10,5 μέτρα.
  • Φύλλωμα – Το φαρδύ και πλούσιο φύλλωμά της, σχηματισμένο από ζωηρά, οβάλ φυλλαράκια, χρωματίζεται σε υπέροχους σκούρους ή και ανοιχτότερους πράσινους τόνους. Το φθινόπωρο, λίγο πριν τα φύλλα πέσουν, δίνουν ένα ευχάριστο κίτρινο χρώμα, με ανταύγειες σε διάφορες διαβαθμίσεις.
  • Άνθη – Τα λουλούδια της εμφανίζονται την άνοιξη και στις αρχές καλοκαιριού, σε απαλούς λευκούς και ελαφρά κρεμ τόνους. Πιασμένα σε παχιά, μακριά μπουκέτα, κρέμονται απαλά, αναδύοντας ένα ευχάριστο άρωμα.
  • Θέση – Αγαπά τις ηλιόλουστες θέσεις ή εκείνες με ελαφριά σκιά, όμως τα σκοτεινά σημεία θα πρέπει να αποφεύγονται.
  • Πότισμα – Έχει ανάγκη από λίγο έως μέτριο πότισμα, περισσότερο τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες αλλά και τον πρώτο καιρό μέχρι να εγκατασταθεί σε έναν κήπο.
  • Έδαφος – Μεγαλώνει με επιτυχία σε διάφορους τύπους εδαφών, αρκεί να έχουν καλή αποστράγγιση. Περισσότερο προτιμά τα πλούσια πηλώδη χώματα, με αρκετή εδαφική υγρασία.
  • Ανθεκτικότητα – Μόλις εγκατασταθεί σε μια θέση είναι πολύ ανθεκτικό στην ξηρασία και ταυτόχρονα αντέχει στον παγετό και τις χαμηλές θερμοκρασίες. Μπορεί ακόμα να επιβιώσει σε βαριά αργιλώδη εδάφη, ενώ δεν φάινεται να δυσκολεύεται από την ατμοσφαιρική ρύπανση.
  • Συντήρηση/ Φροντίδα – Γενικά θεωρείται φυτό πολύ εύκολο στην καλλιέργειά του και μεγαλώνει σε διάφορες συνθήκες όπου άλλα δέντρα δυσκολεύονται. Παρόλο που μπορεί να κλαδευτεί και την άνοιξη, οι επεμβάσεις αυτή την εποχή καλό είναι να αποφεύγονται, καθώς από τις τομές βγαίνουν πολλοί χυμοί.
  • Είναι κατάλληλη για παρτέρια, μπορντούρες, εξοχικούς ή αστικούς κήπους, πάρκα, πλατείες, ανοιχτά σημεία με γκαζόν, δρόμους και πεζοδρόμια, κήπους φυσικής ανάπτυξης και δύσκολα σημεία όπου δεν επιβιώνουν άλλα φυτά.