Φράουλα

Γενικά: Ποικιλία παλαιά, Θεωρείται ελληνικής προέλευσης. Καλλιεργείται συστηματικά στο νομό Κορινθίας ενώ η καλλιέργειά της συνιστάται και στους νομού Αττικής Αχαΐας Βοιωτίας, Χίου, Σάμου, Λέσβου και επιτρέπεται στις περισσότερες αμπελουργικές περιοχές της χώρας.

Αμπελογραφικά χαρακτηριστικά: Κορυφή νεαρού βλαστού λεία, πράσινη, μέτρια ανοικτή. Αναπτυγμένο φύλλο, μεγάλο, κυκλικό, 5κολπο, 5λοβο. Έλασμα φύλλου παχύ με χαρακτηριστικές ανωμαλίες, βαθυπράσινο στην άνω επιφάνεια, ανοικτοπράσινο στην κάτω επιφάνεια, λείο και στις δύο πλευρές. Μισχικός κόλπος σε σχήμα V. Σταφύλι πολύ μεγάλου μήκους κυλινδροκωνικό ή κυλινδρικό, αραιόρραγο με ανισοραγία. Ράγα πολύ μεγάλη, ωοειδής. Φλοιός λεπτός μετρίως ανθεκτικός με ερυθρό ή ερυθροϊώδη χρωματισμό, όχι πάντα ομοιόμορφο. Σάρκα όχι πολύ γλυκιά και χωρίς ιδιαίτερη γεύση.

Ιδιότητες και καλλιεργητική συμπεριφορά: Ποικιλία ζωηρη, παραγωγική, με δύο σταφύλια ανά καρποφόρο βλαστό, όψιμη. Μορφώνεται σε υψίκορμα κύπελλα (1,2-1,4 μέτρα) ή σε κρεβατίνα και δέχεται κλάδεμα βραχύ. Ευδοκιμεί σε εδάφη γόνιμα, βαθιά, ελαφρά, με αρκετη υγρασία, όπου οι αποδόσεις ξεπερνούν τους 5 τόνους ανά στρέμμα. Είναι ευαίσθητη στο ωίδιο και το βοτρύτη. Οι τεχνολογικοί χαρακτηρες των σταφυλιών δεν επιτρέπουν τη συντήρηση με ψύξη και τη μεταφορά τους σε μεγάλες αποστάσεις. Η παραγωγή καταναλώνεται στην τοπική αγορά. Συνήθως οι παραγωγοί καλύπτουν τα πρέμνα ή τις κρεβατίνες με πλαστικό, ώστε τα σταφύλια να διατηρηθούν περισσότερο στο πρέμνο και να διατεθούν σε φυσική κατάσταση το Δεκέμβριο.