Φτελιά κρεμοκλαδής (κλαίουσα) (Ulmus montana ‘Pendula’)
Φτελιά κρεμοκλαδής (κλαίουσα) είναι μικρό στο μέγεθος δένδρο, με συμμετρικά κρεμάμενα κλαδιά, φαρδύ φυλλοβόλο, σε σχήμα τρούλου. Αποτελεί δημιούργημα φυτωρίου στο Yorkshire της Αγγλίας του 1850 με διασπορά σε πολλές περιοχές του κόσμου. Φλοιός σε νεαρά κλαδιά λείος, γκριζοκαφέ απόχρωσης, που αργότερα αποκτά χρώμα σκούρο γκρι. Κλαδιά κυρτά που απλώνουν και γέρνουν προς το έδαφος. Ευδοκιμεί μέχρι και τα 1300 μ υψόμετρο. Αναπτύσσει βαθύ ριζικό σύστημα.
- Μέγεθος : ύψος 5-7 m και διάμετρο κόμης 7-10 m Αναπτύσσεται γρήγορα..
- Φύλλωμα: Φύλλα μεγάλα, απλά, ωοειδή (8-16 εκ.), με λεπτό οδοντωτό περιθώριο, τραχιάς υφής, σκούρο πράσινο χρώμα και κίτρινο το φθινόπωρο.
- Άνθη: Άνθη εμφανίζονται πριν το φύλλωμα σε πυκνές συστάδες, καφεκόκκινου ή καστανού χρώματος. Περίοδος ανθοφορίας: Μάρτιος-Απρίλιος. Οι καρποί πεπλατυσμένοι πτερωτοί και στρογγυλοί (1,5 εκατοστού), χρώματος καφέ.
- Θέση : Χρειάζεται ηλιόλουστες και προστατευμένες θέσεις, αλλά δέχεται και ημισκιερές θέσεις. Συνήθως δέχεται περισσότερο ήλιο και ζεστές συνθήκες όταν το έδαφος έχει την απαραίτητη υγρασία.
- Πότισμα: Δέχεται μέτρια ποτίσματα κυρίως τις θερμές περιόδους.
- Έδαφος: Απαιτεί πάντα μέτρια υγρά, βαθιά, γόνιμα, χαλαρά εδάφη, έως και ασβεστούχα, ελαφρώς όξινα μέχρι αρκετά αλκαλικά (pH 6,0-8,0).
- Ανθεκτικότητα: Ζώνη ανθεκτικότητας (USDA/ΕΕ) 4-7. Ανθεκτική στο ψύχος μέχρι και τους -34°C. Μερικώς ανθεκτικό στην ξηρασία, όχι για μεγάλη διάρκεια. Αντέχει και εύκολα προσαρμόζεται στις αστικές συνθήκες ρύπανσης και στον άνεμο. Προσβάλλεται όπως οι περισσότερες φτελιές, από Ανθρακνόζη, έλκη, Νόσο της ολλανδικής φτελιάς (DED), ωίδιο, Βερτισίλλιο, Ιούς όπως τον ιό ρολών φύλλων, ιό μωσαϊκού φτελιάς, κ.ά.
- Συντήρηση/φροντίδα: κλαδεύεται για ενίσχυση της ανάπτυξης και διατήρησης του σχήματος στην περίοδο ληθάργου. Καθαρίζεται από ανεπιθύμητα τμήματα.
- Κατάλληλο: Μπορεί να φυτευτεί σε αστικές περιοχές σε περίοπτες θέσεις λόγω του ελκυστικού σχήματος συμπεριλαμβανομένων των πάρκων, κατά μήκος δρόμων και ως μοναχικό φυτό αναφοράς κήπου ή τοπίου, σε ανοικτές επιφάνειες χλοοτάπητα ή με χαμηλά εδαφοκαλυπτικά φυτά. Το χρώμα και το σχήμα του με επίπεδη έως ελαφρώς καμπυλωτή κορυφή το καθιστούν εξέχον χαρακτηριστικό φυτό στο τοπίο το καλοκαίρι, το φθινόπωρου και τον χειμώνα. Μετά την πτώση των φύλλων, τα γυμνά του κλαδιά κάνουν το δέντρο ακόμα πιο δραματικό το χειμώνα.
